Hebt u ook uw ogen uitgekeken op het installeringfeestje eergisteren van de nieuwe president van de Verenigde Staten, Barack Obama? En uw oren gespitst naar hoopgevende uitspraken? Of had u al gauw uw buik vol van dat slappe gelul?

Wat de gezondheidszorg in de Verenigde Staten betreft geeft Obama  reden tot enig optimisme. Er kan eindelijk schot komen in een hervorming van de ziektekostenverzekeringen daar. Die zijn momenteel duur en zitten vol smerige trucs om je uit te sluiten. De filmer  Michael Moore heeft daar in zijn documentaire “Sicko” overtuigend de vloer mee aangeveegd. Enige humanisering van andere sociale voorzieningen is eveneens te verwachten, en ook daar worden mensen gezonder van. Idem van een beter milieubeleid. Verder wordt stamcelonderzoek gewoon toegestaan, i.p.v. begraven onder religieuze taboes, en iets dergelijks mag je verwachten in de strijd tegen geslachtsziekten en ongewenste zwangerschap.

Heeft zo’n president nu ook invloed op ons leven in Nederland en Europa, en op onze gezondheid? Wel, in één opzicht ondervinden we die invloed al. Het onverantwoorde financiële beleid van George Bush was een belangrijke oorzaak van de kredietcrisis en van de economische neergang van vandaag. Die leidde weer tot bezuinigingen, die altijd ten koste gaan van zieken en gehandicapten.

Dan is er de culturele invloed van Amerika op ons doen en laten. Het is vreemd, als je naar Nederlandse intellectuelen en halfintellectuelen kijkt met al hun kritiek op Amerika, dat ze wel alle trends van over de Atlantische Oceaan kritiekloos overnemen. Dat geldt onder andere voor de commercialisering van de gezondheidszorg. Die wordt verkocht aan de hoogstbiedende en wordt gerund met winstcijfers als maatstaf i.p.v. welzijn; Amerikaanser kan het niet.

Stel je voor, dat zo’n Obama het in zijn eigen land voor elkaar kan krijgen dat compassie weer een belangrijker plaats gaat innemen, en dat hij zo een trend zet waarvan Nederlandse spraakmakers en beleidsmakers denken dat het een historische beweging is waarin zij niet willen achterblijven. Dan is dat wel wereldpolitiek door domme navolging, maar gaan we er als patiënten en gehandicapten toch op vooruit.

En nu, nu wil ik George Bush even prijzen voor zijn gunstige invloed op de volksgezondheid in Irak, en dan reageert u eindelijk maar eens op deze rotcolumn.

In Irak werden onder Saddam Hoessein namelijk op grote schaal ogen uitgestoken, oren afgesneden, buiken opengereten en geslachtsorganen afgehakt, in het kader van ondervraging en zo, en dat was hartstikke ongezond. Bush heeft daar een einde aan gemaakt, al was het om de verkeerde redenen en onder valse voorwendselen. En hij kon niet voorzien dat daarna de Irakezen onderling uitgebreid zouden gaan martelen en moorden, evenmin als u dat hebt voorzien.

Ik ben dan ook blij voor de Amerikanen met hun Obama , maar vrees dat de geterroriseerde volkeren van bijvoorbeeld Noord-Korea, Birma, Soedan en Zimbabwe het de komende jaren zullen moeten doen met een diplomatieke babbel. En als Nederland nog eens onder het bewind van een Saddam Hoessein-type zou komen, dan zou ik omdat ik nogal eigenwijs ben voor mijn gezondheid hopen op een Bush-type in het Witte Huis.

Muziek:

‘Semper Fidelis’ van John Philip Sousa, spoor 13. Duur 2’27”, wegdraaien kan natuurlijk altijd, maar als je teveel tijd hebt zou je deze gerust opnieuw kunnen opzetten denk ik.

Aanbevolen afkondiging:

“We hoorden zonet de beroemde mars ‘Semper Fidelis’ [uitspraak: sèmper fidélis’] van de Amerikaanse componist John Philip Sousa [uitspreken alsof het Amerikaans is, met ‘soesa’], die leefde van 1854 tot 1932.

Het is een stuk dat Sousa maakte voor het Amerikaanse Korps Mariniers, en dat ongetwijfeld tijdens de inhuldiging van Barack Obama diverse keren is gespeeld.

‘Semper Fidelis’ is Latijn en betekent ‘Altijd trouw’. Het is ook de lijfspreuk van die mariniers, vaak afgekort tot Semper Fi [ semper fai] , zoals u in Amerikaanse films en tv-series wel zult hebben gehoord.”

© 2024 Toon van der AA