De afgelopen week was er in de gemeenteraad en daarbuiten de nodige ophef over dat schip met die mooie naam, dat allerlei smerige troep uit Amsterdam had meegenomen en in Afrika gedumpt. Probo Koala heette die boot. Je stelt je daar iets heel onschuldigs bij voor. Probo betekent in het Spaans: eerlijk, rechtschapen, en wat een koala is weet u wel: een aandoenlijk kwetsbaar beertje uit de bomen van Australië, dat het menselijke vermogen heeft om te gaan huilen als het te streng wordt toegesproken.
Het goudeerlijke gevoelige beertje. Om te zoenen.
In werkelijkheid is dit stinkschip Provo Koala een provocatie aan elk fatsoen. Je rotzooi dumpen waar het uitkomt, al vallen er dooien. Hopelijk krijgen de verantwoordelijken een flinke douw.
Bij alle woede en pessimisme die je bij zo’n ramp kunnen bevangen moeten we niet vergeten dat de mensheid al eeuwen onwetend en kortzichtig is, als het gaat om de bescherming van natuur en gezondheid. Al honderden jaren maakt men het akeligste gif en het goorste afval en strooit men het uit over akkers en steden, per ongeluk of expres.
Een historicus was het eens opgevallen, dat veel weduwen in de 19e eeuw in Europa en Amerika spoedig na het overlijden van hun man zelf ook stierven. Voor een deel kwam dat natuurlijk vaak door de armoede na het wegvallen van de kostwinner, of door de psychische klap om alleen en geïsoleerd in het leven te staan, maar een chemicus kwam met een andere plausibele verklaring: die vrouwen moesten maandenlang rondlopen in rouwkleding, en dat was lang genoeg voor het gif om vat op hen te krijgen, het gif van alle zwarte verfstof die zat in hun vele meters lange en wijde japonnen.
Met de opkomst van de industrie werd dat alles een graadje erger: kolen, olie, chemicaliën. Tegelijk groeide de bevolking explosief, waardoor nóg meer geproduceerd werd op evenveel ruimte, met nóg meer giftige gebruiksvoorwerpen en afval. Ikzelf heb als kind jarenlang gespeeld in een schuurtje, dat grotendeels bestond uit asbest golfplaten, dus die kanker zit er voor mij ook nog aan te komen.
Tot zover ons smerige verleden, en hoe de toekomst eruit kan zien kunt u geregeld in kranten lezen en op tv bekijken. Toch kunt u ook weten, hoeveel u alleen zélf al kunt doen om het milieu schoner te maken. En tegen het doemdenken tenslotte een voorbeeld van wat de bio-industrie pósitief kan bijdragen. Dat zit zo:
De vele koeien op deze wereld dragen sterk bij aan het broeikaseffect door het methaangas dat er zit in hun vele scheten, want die beesten ruften wat af. Kangoeroes daarentegen kúnnen niet eens scheten laten – wat een beetje jammer is voor hen, want het zou door straalaandrijving hun sprongen misschien net ietsje groter maken, maar dit terzijde. In elk geval, ze hoeven door hun spijsvertering geen winden te laten. Wetenschapsmensen willen nu een paar genen van kangoeroes overplanten in koeien, waardoor deze ook niet meer winderig zijn, en dat zou enorm schelen voor het milieu.
Er is dus alle reden, om de hoop niet op te geven dat onze planeet en onze gezondheid toch nog gered kunnen worden.
© 2024 Toon van der AA
