We gingen achter hamsters aan; mee met de Amsterdamse ambulance
Toen ik eens met de mensenambulance mee moest, werd ik weliswaar niet als een beest bejegend maar wel als een rund – en verdacht van aanstellerij. Dat zal je niet gauw overkomen met de Dierenambulance, zo haal ik uit het prachtige relaas van DA-vrijwilligster Bibi Dumon Tak dat vorig jaar is uitgekomen.
In 165 bladzijden, 17 hoofdstukjes plus voor- en naschriftjes beschrijft ze in een mooi afgewerkt boekje op 22x14x1,5cm-formaat allerlei tochten door Amsterdam als bijrijder in de wagens Een t/m Vijf. Die verkleinwoorden gebruik ik om aan te geven hoe gemakkelijk het allemaal wegleest, dankzij de korte hoofdstukken, de spannende inhoud en de soepele schrijfstijl. En niet omdat het eigenlijk als kinderboek bedoeld heet te zijn, want na een paar bladzijden ietwat aangepaste woordkeus vervalt de auteur in gewoon uitstekend leesbaar taalgebruik voor alle alfabete leeftijden.
Het boekje opent (‘Voordat je begint met lezen’) met een verdediging van de Dierenambulance, die erop neerkomt dat je een beschaving kunt beoordelen aan de wijze waarop zij met dieren omgaat. Heel terecht en sympathiek, maar naar ik vrees ook wel nodig, gezien het kleine grut waarvoor zo’n grote auto vaak uitrukt; ik kan me voorstellen dat dit voor sommigen even wennen is. Misschien wordt het wat groter en gevaarlijker in boek twee, dat voor oktober dit jaar op stapel staat (maar van dát soort beestenspul loopt er natuurlijk minder rond, dus ook minder wég, en daar gaan anderen achteraan zoals dierenartsen, dierentuinen, cowboys en gifspecialisten).
Op bijna elke bladzijde (stevig, rustgevend lichtgrijs papier, helder lettertype) staat een zwart-wit fotootje uit BDT’s eigen telefoon, misschien niet allemaal meesterwerken maar wel allemaal aardig en passend bij de bescheiden en lichtvoetige opzet. Het fotobijschrift op blz.65 verdient volledig citaat: ‘De brandweer is een vriend van de dierenambulance. Ze zijn niet verplicht ons te helpen, maar ze staan altijd voor ons klaar als het nodig is.’ Elders legt Dumon Tak uit waarom dat altijd op volle sterkte moet.
Bij elk bladzijdenummer staat als achtergrond een klein silhouetje (door algeheel vormgever Steef Liefting) van het dier waarover het daar gaat. Een vondst waarvan andere boeken ook zouden kunnen opknappen! Maar blader hier na de genummerde bladzijden nog even door, want dan zie je Bibi’s andere mooie dierenboeken bij Querido. En helemaal achterin huidplakplaatjes om in het ganse gezin te verdelen.
Nu zou ik die 17 verhalen wel allemaal kunnen gaan samenvatten, maar veel aardiger leek ons om één ervan integraal op te nemen; zie hierna daarom hoofdstuk 1, ‘Hamsters in een laatje’.
Intussen begin ik wat jaloers te worden om al die liefde die Bibi DT en anderen over onze dieren uitstorten. Daar kunnen veel hulpdiensten voor pratende primaten nog een puntje aan zuigen denk ik…
Bibi Dumon Tak: We gingen achter hamsters aan; mee met de ambulance. Uitgeverij Querido, 2014; ISBN 978 90 451 1718 8 / NUR 223; € 14,99.
© 2024 Toon van der AA
