Een week of zes geleden werd in Nederland een wereldprimeur gepresenteerd: een hamburger die was gekweekt uit een minuscule hoeveelheid lichaamscellen van een koe. Het was nú nog een duur lapje vlees geworden maar de vooruitzichten voor praktische en betaalbare toepassingen zijn legio.

Om te beginnen vormt deze stunt hopelijk de aanzet tot een nieuwe vorm van voedselproductie, die bijna geen beslag meer legt op de enorme graasruimte waarmee menselijke vleeseters momenteel het brood uit de mond stoten van medemensen die te arm zijn om dat brood te betalen. Alle voedselprijzen kunnen dan immers omlaag, zolang dit voedsel maar uit handen blijft van aasgieren – en dan bedoel ik niet de vogeltjes maar menselijke, of liever onmenselijke aasgieren.

Verder valt te verwachten dat ook het medische stamcelonderzoek een stimulans ondervindt; dus onderzoek naar de productie van reserveonderdelen voor zowat alle organen en weefsels in ons lichaam. Die onderdelen behoeven dan niet meer uit vrijwillige donoren gesneden te worden, laat staan uit Chinese gevangenen waarmee wanhopige maar eigenlijk toch gewetenloze Westerse patiënten zich soms bedienen. Verder geen complicaties zoals afstoting. Want ja, te zijner tijd leveren we allemaal wat van onze éigen stamcellen in bij een donorbank, keurig met een labeltje dat het voor onverhoopt eigen gebruik is. Voor innige geliefden wordt uiteraard een uitzondering gemaakt en is labelruil mogelijk. En ongetwijfeld gaan we zelfs nog wat verder en neemt de plastische chirurgie ook een aandeel in deze nieuwe trend. Zodat we straks allemaal de neus kunnen krijgen van Arie Boomsma of een stel borsten van Eva Jinek. Of dat strikt voor mannen respectievelijk voor vrouwen zal zijn hangt af van de sociaal-sexuele cultuur welke tegen die tijd de overhand heeft, maar Arie, Eva en andere beroemdheden hebben er een lekkere schnabbel aan.

De strijdbijl tussen vegetariërs en dierenbeschermers enerzijds en vleeseters anderzijds kan eveneens begraven worden. En zogenaamde sportjagers en sportvissers hebben al helemaal geen poot meer om op te staan, al komt die poot uit een reageerbuisje.

Talloze speciale kweekvleesvarianten zullen ontstaan. Ten voordele van nieuwe uitbuiters zullen daklozen en psychiatrische patiënten scharrelbiefstukken, depridellen en ellendelappen aanbieden. Het verbod op kannibalisme zal daartoe moeten worden opgeheven maar ach de economische belangen zijn daar groot genoeg voor. Katholieken zullen voorts naarstig op zoek gaan naar een nakomeling van Jezus Christus en die hoe dan ook vinden, dus eindelijk zullen ze Zijn lichaam niet meer in de vorm van een hostie tot zich nemen maar als een echt godsworstje.

Zoals de geldbanken zich in de loop der tijd ontwikkeld hebben van kasbewaarders tot speculanten zo zullen de kweekvlees-donorbanken een moordende onderlinge concurrentie voor plastisch en consumptievlees moeten aangaan, met alle periodieke crises vandien. En in menig huisgezin, al of niet lid van de Neo-Kannibalistische Bond, zal zich een conversatie afspelen als: “Hè nee, eten we vandaag alwééér oma?“

Muziek:

Polonaise opus 26 nr.1 van Chopin, SPOOR 4 op de CD. Wegdraaien naar eigen oordeel / op aanwijzing presentator, want hij duurt anders 7’48”

Aanbevolen afkondiging:

“We hoorden zojuist een stukje uit de Polonaise opus 26 nr.1 van de Frans-Poolse componist Frédéric Chopin [Freedeeriek Sjoopèè], die leefde van 1810 tot 1849. Een soort muziek zoals u ook wel in sjieke restaurants van een eenzame pianist hoort, wanneer u aan een heerlijke kweekvleesbiefstuk zit.”

© 2024 Toon van der AA