In deze dagen van kerstmis neemt de figuur van Maria van Nazareth een belangrijke plaats in. Voor christenen is zij op een ingewikkelde manier de moeder van God, voor moslims is ze de moeder van een belangrijke profeet. Ik herinner me uit mijn jeugd nog goed onze verering voor deze heilige maagd, al vond ik het al vroeg niet kosjer dat ze haar faam op indirecte manier had moeten verwerven. D.w.z. niet omdat ze zélf hele volksstammen had bekeerd, maar omdat haar zoon dat had gedaan. Deze afgeleide status heeft zij gemeenschappelijk met Fatima, de dochter van de profeet Mohammed, en met vele andere beroemde vrouwen.

Hoe Maria’s bevalling van Jezus is verlopen weten we niet. Maar ik weet wél dat mijn vader me min of meer tot moes zou hebben gemept als ik vragen had durven stellen over dit lijfelijke, ja seksuele aspect van het kerstverhaal.

Tegenwoordig speculeer ik onbekommerd over de gezondheid van wie dan ook, en van Maria vraag ik me nu i.h.b. af of zij vóór haar goddelijke dracht veel last heeft gehad van haar menstruatie. Had ze veel pijn, hoe lang zat ze ermee, maakte het haar chagrijnig? Ik kom hierop, omdat een dierbare vriendin onlangs klaagde over haar eigen maandelijkse ongemak. We waren het erover eens, dat de natuur, dan wel het opperwezen, vrouwen zeer onrechtvaardig behandelt: elke maand een keer minimaal enige overlast tot maximaal dagenlang pijn, misselijkheid of slechte stemming. En tot aan de overgang kun je dat alleen maar ontkomen door voortdurend de anticonceptiepil te slikken of door te beginnen met een misschien wel zware zwangerschap en daarna een misschien wel zware bevalling te hebben. Alleen hierom al zou ik er  begrip voor hebben als de meeste vrouwen boos en rancuneus door het leven gingen.

Maar er is meer, vonden mijn vriendin en ik. Want wat wordt er aan gedáán om deze ellende voor de vrouw weg te nemen of te verlichten? Wij waren er van overtuigd, dat als de mannelijke helft van de mensheid iedere maand ook maar een kwart van die last aan zijn snikkel zou hebben, dat dan de medische wetenschap, de ziekenfondsen en de verantwoordelijke ministeries enz. allemaal prioriteitsprogramma’s zouden opzetten en miljarden zouden uittrekken om die last te bestrijden.

En daar bovenop komt dan, dat zo ongeveer sinds het begin der mensheid de menstruatie het zoveelste rotexcuus is om vrouwen uit te sluiten en achter te stellen. Je bent onrein, zeggen diverse geloven, verstop je binnenshuis en onder vele lappen. Het baksel rijst niet, zegt het bijgeloof,  en de erwtensoep wordt niks als jij in de buurt bent.

Vrouwen moeten maar eens hevig in actie komen. Naar de medische wetenschap en de medische praktijk, naar de farmaceutische industrie, de ziekenfondsen, de politiek, en naar alle burgers van beide geslachten. Roep intussen de moedermaagd maar uit tot beschermheilige van de menstruatie, en wanneer er dan eindelijk een medicijn op de markt komt om die maandelijkse ellende afdoende te verhelpen, noem dat dan gerust de Maria-pil of zo; dat is goede verkooptechniek.

Als u dit betoog alleen maar grappig vindt, of godslasterlijk, dan begrijpt u niet hoe serieus ik het meen. Laat kerstmis daarom dit jaar, met of zonder de heilige Maria, laat kerstmis deze keer een feest zijn van solidariteit  met alle vrouwen.

© 2024 Toon van der AA