Klantvriendelijke horeca

Vorige week, luisteraars, heb ik me nogal streng uitgelaten over rokers en over anti-rookbeleid. Ik vond en vind, dat niet-rokers fysiek maar eigenlijk ook psychologisch moeten worden beschermd tegen de kwalijke invloed van rookblazers. Daarmee heb ik echter niet willen zeggen, dat laatstgenoemde medeburgers als een minderwaardige soort uit het openbare leven moeten worden gebannen. Toch is dat wat lijkt te gebeuren, als je ziet hoe eenzame individuen of kleine groepjes mensen onbeschut kleumend een zielig peukie staan te paffen op een stoep, bij een buitendeur of naast een grote asemmer. Behalve koud is dat ook vernederend, en dat is nou ook weer niet nodig.

Wél moeten we volgens mij in dat openbare leven, waaronder de horeca, de róllen omdraaien: niet roken is de norm, en voor roken worden voorzieningen getroffen in de vorm van speciale ruimtes, afzuiginstallaties en wat dies meer zij. Ook bedrijven zouden hun werknemers niet hardvochtig weer en wind in moeten sturen, maar daarbuiten om te beginnen ergens een dakje en een windschermpje moeten optrekken. Want ik zie roken nu even als een handicap, waar rekening mee kan worden gehouden.

Dat rekening houden met handicaps begint wat gewoner te worden in onze maatschappij, We zijn intussen vertrouwd met verlaagde tramingangen en afgeplatte drempels voor rolstoelgebruikers, met geribbelde stoeptegels voor blinden en slechtzienden, met ringleidingen voor slechthorenden. Meer dan een begin is dat echter niet, en in veel gelegenheden is er nog niets van te merken. In een redelijk aantal restaurants kom je met je rolstoel wel binnen heb ik begrepen, maar in hoeveel cafés lukt dat? Maar kun je dan ook bij de bar komen? En is er ook een aangepaste wc aanwezig? Is die overigens ook geschikt voor mensen met maag- en darmproblemen?

Wat er op dit moment voor blinden en slechtzienden in de horeca wordt gedaan weet ik echt niet, maar ik kan me voorstellen dat vaste herkenningspunten, om te zien of aan te raken, hen zeer zouden kunnen helpen. En dan de slechthorenden. Tegenstrijdig genoeg hebben die veel last van lawaai waardoor elke conversatie onmogelijk is — al zijn zij daarbij de enigen niet. Er is gewoon een markt voor stille kroegen, maar misschien zijn er in de andere wel koptelefoons neer te leggen voor één-op-één-gesprekken.

Zo zijn er ongetwijfeld andere gehandicapten die zich nog niet hebben laten horen maar die met deze of gene voorziening gediend zouden zijn. Bijvoorbeeld stangen en beugels voor wie niet goed ter been is. Meer en ruimere wc’s voor mensen met plasproblemen. Ikzelf vraag vaak tevergeefs om cafeïnevrije koffie, maar zo zijn er meer voedingswaren, zoals magere of dieetproducten, waarvan een kleine voorraad best aan te houden is, al was het maar in plastic of in een automaat. En zuurstofflessen met muntinworp voor cara-patiënten en liefhebbers schijnen in Japan al tot vrij normale café-uitrusting te behoren, dat kan hier ook. Je kunt natuurlijk net zo vrolijk rokende klanten plezieren met hetzelfde apparaat waar dan in hun geval smook naar smaak het masker inkomt.

Mij dunkt, dat alle verenigingen van patiënten en gehandicapten maar eens moeten inventariseren wat hun verlangens voor horeca-gelegenheden zijn en een pakket moeten opstellen van wensen, eisen, prijzen en waarderingspunten, waar ondernemers en overheden dan op kunnen reageren.

En verder kan iedereen eenvoudig beginnen. Zoals die kastelein in mijn geboortedorp. Zijn stamgast Sjefke had met een zatte kop zijn vestzakhorloge in de plee laten vallen, en aangezien dat zo’n  ouderwetse steile diepspoeler was waren uitgebreide loodgieterwerkzaamheden nodig tot redding van het uurwerk. De goede kastelein heeft toen, met het oog op dit soort incidenten, zogeheten vlakspoel-wc-potten laten monteren; tegenwoordig zijn die standaard maar toen waren ze hypermodern. En jawel hoor, toen Sjefke een keer moest overgeven en daarbij zijn kunstgebit mee de pot in kletterde, toen kon ie het gewoon weer van het plateautje opvissen en even onder de kraan houden. Kijk, dat noem ik nou klantvriendelijkheid.


© 2024 Toon van der AA