Jomanda

Geregeld valt er bij mij in de brievenbus een visitekaartje van een medium, gebedsgenezer, ziener of wat dies meer zij, die beweert mij te kunnen verlossen van hartkwaal en hartepijn, van lage bloeddruk en hoge spanningen, van de hele medische en psychische mikmak en ook nog eens van geldnood en lekke fietsbanden. Ze noemen zich allemaal meester of  doctor of professor en hebben allemaal exotische namen als meester Malversa of professor Klotomo.

Maar zij vallen natuurlijk allemaal in het niet bij het genezende medium Jomanda. U weet wel, dat is die mevrouw uit Tiel, die geneeskrachtige eigenschappen kan instralen in flessen water.

Onlangs kwam Jomanda weer in het nieuws, toen het Gerechtshof van Amsterdam besliste dat zij wel degelijk juridisch aangepakt mag worden voor de zogeheten Millecam-affaire. Een lagere rechtbank had haar eerder van strafvervolging gevrijwaard.

Jomanda had bij hoog en bij laag tegen de actrice Sylvia Millecam volgehouden, dat deze absoluut géén kanker had, hoewel de gezwellen er onderhand zichtbaar bijhingen. Helaas geloofde de patiënte haar te lang, en toen ze uiteindelijk toch bij erkende kankerkundigen aanklopte was het te laat. Ja hoor eens Jomanda, zó kan ik het ook.

Wie een erkende medische bevoegdheid heeft, zeg maar arts of verpleegkundige is, die staat onder toezicht van het Medisch Tuchtcollege en kan door dat College bestraft worden of zelfs de bevoegdheid ontnomen. Ook de overheid kan ingrijpen, via de strafwet. Datzelfde geldt voor het uitoefenen van de geneeskunst door een ónbevoegde.

Echter, in ons land hebben we de vrijheid van meningsuiting. Die betekent, dat u bijvoorbeeld in kerk of  kroeg de meest bizarre meningen mag verkondigen over de oorzaak van aids of de genezing van kanker, zolang u maar niet net doet alsof u een bevoegd medicus bent. Terwijl een arts die diezelfde onzin verkoopt een tuchtrechtelijke of strafrechtelijke procedure aan de broek kan krijgen.

Daarnaast is er de vrijheid van onderwijs. Die betekent, dat u zó een schooltje mag beginnen voor genezend snotsmeren, zolang u maar niet beweert dat het een wettelijk erkende opleiding betreft of de volksgezondheid rechtstreeks in gevaar brengt. Erkende medische opleidingen daarentegen staan onder wettelijk toezicht.

Zo komen de mooie principes van vrijheid van meningsuiting en vrijheid van onderwijs wel wat in strijd met het principe van de bescherming van de burger, in dit geval de patiënt.

Een argument vóór ruime toepassing van die twee vrijheden is, dat de mondige burger zelf wel kan beslissen wie zij of hij gelooft, of dat nu een arts is of een geestenfluisteraar. Pech voor Millecam dat ze te lang nou net de verkeerde geloofde. Hier zou je kunnen zeggen, dat ook het principe van de individuele zelfbeschikking in strijd kan komen met het principe van de bescherming der burger.

Het Amsterdamse Gerechtshof vond, dat Jomanda aan Sylvia Millecam veel duidelijker had moeten maken, dat zij haar géén erkende medische adviezen gaf, en dat ze daarom een verantwoordelijkheid draagt voor het overlijden van de actrice. Naast de bekende verklaring van doodsgevaar op pakjes sigaretten zou dus eigenlijk op de folder van een alternatieve genezer ook een verklaring moeten staan, een ‘verklaring van lulkoek’.

Maar voordat het zover is, ga ík nu even uw kopje thee of koffie, of uw ochtendpils, die ga ik instralen om u te genezen van goedgelovigheid. Zet ze maar voor de radio. U hoort dan eerst een zacht gebrom, en daarna, met trompetgeschal,  ziet u ineens het licht van het gezonde verstand.


© 2024 Toon van der AA