De eerste versie van deze column heb ik met de hand zitten schrijven, terwijl de vrijer van een vriendin bezig was met het verwijderen van virussen uit mijn computer. Voor wie dat niet kent: een computervirus is een ongewenste instructie die van buitenaf, via internet, ons apparaat binnendringt en daar verwoestingen aanricht in programma’s, berichten, teksten of zelfs bankrekeningen.

Computerellende behoort uiteraard niet direct tot onze gezondheid, of het moet onze geestelijke gezondheid zijn want ze kan veel psychische spanning opleveren. Sommigen van ons zijn nl. zeer afhankelijk van zo’n ding voor hun werk of voor hun contacten. En zeg nu niet dat we het vroeger zónder konden dus het nu óók zonder zouden moeten kunnen, want dat geldt even goed voor de telefoon, de bus, de koelkast en zelfs de radio. We kunnen dankzij internet nu méér en snéller informatie vinden, sneller contact leggen en onze gedachten en gevoelens uitwisselen dan vroeger. Daar staat echter tegenover, dat bestaande mogelijkheden onder druk van deze moderne techniek mínder worden. Diverse bedrijven willen alleen nog maar zaken doen via internetverbindingen; de belasting en andere openbare diensten staan op het punt om alleen nog maar per e-mail contact te onderhouden met de burger; diverse verenigingen en vriendenclubs laten je links liggen als je geen e-mail hebt, of ze sturen je minder informatie dan aan andere leden. Kortom, als je geen goed werkende computer met internetverbinding bezit of daar niet goed mee om kunt gaan word je een tweederangs burger. Een schandalige ontwikkeling, zeker voor mensen die tóch al moeite hebben met het meedoen in de maatschappij, zoals veel ouderen, mensen met een gebrekkige intelligentie of mensen die langzaam zijn van begrip.

En onder deze achtergestelden bevinden zich ook zieken en gehandicapten. Zeker, er zijn er  voor wie de computer een uitkomst is, omdat ze gekluisterd aan bed of rolstoel veel meer contact kunnen maken met leveranciers, cursussen, belangengroepen enz., heel goed. Maar anderen gaat dat alles minder vlot af, en zij hebben een grote behoefte aan ondersteuning. Het is mij een raadsel, waarom er bij reclame voor computers niet volop gebruikerscursussen worden aangeboden, en abonnementen voor onderhoud en advies. In Amsterdamse buurthuizen en in de Amsterdamse gezondheidszorg zie ik dat alles ook zelden of nooit aangekondigd. Toch ken ik diverse  mensen die de bediening van hun pc niet goed onder de knie krijgen en vreselijk omhoog zitten als er een storing in optreedt, zoals bij mij met dat kolerevirus. Datzelfde geldt trouwens voor ander digitaal spul zoals mobiele telefoons en aaipotten, ik bedoel I-pods. Alleen al voor verbeterde gebruiksaanwijzingen bestaat er volgens mij een grote markt.

Tijd dus voor mantelzorg. Als u niet weet waar u uw tante of oude vriend of  behulpzame buur een genoegen mee kunt doen, vraag dan eens vriendelijk door of u haar of hem met raad en daad kunt helpen bij de bediening van de computer, de I-pod of de Blue Ray want dat laatste schijnt ook iets te zijn. Zo heb ik zelf indertijd van mijn broer geleerd hoe een condoom werkt — al hoop ik dat u een betere instructeur bent.

Nu ik daaraan denk: ik wilde binnenkort eens via internet contact zoeken met een mogelijke partner. Gezien mijn recente ervaringen zal ik daarbij voorzichtig te werk moeten gaan, want voor ik het weet heeft mijn computer potdomme een geslachtsziekte.

Muziek:

van de CD ‘Best of Bellydance’  SPOOR 1: Aziza, duurt  4’45” dus draai tijdig weg.

Aanbevolen afkondiging:

“Deze keer geen Europees klassiek na de column maar buikdansmuziek uit Egypte, om in een gezellige nachtclub even niet aan computers en virussen te hoeven denken.

We hoorden een stukje van het nummer ‘Aziza’ van de componist Mohammed Abdel Wahab, uitgevoerd door het ensemble [ênsêmble, ongeveer onsomble]  van Hossam Ramzie.” 

© 2024 Toon van der AA