Hebt u ook zo genoten van de intocht van Sinterklaas, luisteraars? Van al die blije mensen die de Sint en elkaar vrolijk stonden op te wachten met spandoeken en scheldpartijen?

Nou, dat hadden we vroeger allemaal niet, in ons dorp met een zachte g. Aan de status van een roomse geestelijke werd niet getornd, evenmin als aan zijn grondpersoneel. Men werkte zich de pieten om alles zonder wanklank te laten verlopen. We wisten weliswaar dat niet de echte Sint werd ontvangen maar een hulpsinterklaas, en dat was jarenlang de hoofdonderwijzer van de katholieke lagere school.

De Zwarte Pieten waren ook namaak. Die jaarlijks geschminkte hulpknechten waren duidelijk bedoeld als uitbeelding niet van schoorsteenvegers maar van kinderlijke Congolezen, uit het land waar onze plaatselijke missionarissen het meeste heen gingen. Ze veegden per ongeluk ook wel schoorsteen hoor, vertelden mijn ouders me, maar dat was bijkomend voordeel omdat ze toch al met míjn cadeautjes door die roetpijp moesten kruipen.

Nu was die hoofdonderwijzer een keer ziek, zodat men moest omzien naar een vervanger van deze vervanger. De keuze viel ietwat ongelukkig op de plaatselijke frietboer – dat is de correcte spelling van patatboer –, de frietboer dus, oftewel een zeer bekwame drinkebroer. Maar vlak voor zijn schimmelbestijging bij de voetbalkantine en al in vol klaasornaat moest hij helaas nog even naar de wc. Toen dat wat lang duurde kreeg hij onder die rare onvolledige pleedeur door alvast een glaasje cognac aangereikt, tegen de kou. En daarna nóg een. De andere aanwegen hadden het ook een beetje koud, en al spoedig weerklonk het oneerbiedige lied “Sinterklaas is jaaarig, zèèèt ‘m o-op de pot!”. Het is toen een gedenkwaardige intocht geworden.

Kom daar tegenwoordig nog maar eens om in deze moderne multiculturele grootstad. Het is dat Radio Signaal erover gaat, anders zou u niet eens geïnformeerd worden over de gezondheidsrisico’s van de ondergoedheiligman. Hij heeft namelijk voortdurend een schimmel onder zijn zitvlak – oh, kende u die al? Dan die van die pietjes om hem heen? Luizen, weetuwel? Als u dat niet gelooft kijkt u dan naar het onvolprezen prentenboekje getiteld ‘Sint heeft luizen”, door Bart Demyttenaere en Marijke van Veldhoven, van uitgeverij Clavis, C-L-A-V-I-S, ‘Sint heeft luizen’ dus, uw buurtboekhandel helpt u wel.

Verder ziet die bebaarde bisschop er altijd ongezond bleek uit voor iemand die afkomstig is uit het warme Spanje, of uit Turkije, maakt niet uit. Hij zal toch niet iets besmettelijks onder de leden hebben?

Tenslotte dan de Zak van Sinterklaas, waarin de cadeautjes werden aangevoerd en stoute kinderen in werden afgevoerd naar Spanje, bij wijze van retourlading. Die juten zakken werden bij ons aangeleverd door de kolenboer, en ik heb er wel eens een buurkind in zien verdwijnen – tijdelijk uiteraard maar dat wist het arme kind niet meteen. Moderne zakken zijn hopelijk veel beter gewassen of misschien zelfs wel helemaal steriel.

Maar nu hoor ik van de regie dat ik subiet moet ophouden, dus ik wens u vlug nog even een gezond en vredig Klaasfeest. Dag luisteraartje, daa-ag daa-ag, daa-ag….

Muziek van Michiel/Ronald:

van internet geplukt  “De zak van Sinterklaas”, lukt dat? Lengte in overleg met Jeannine.

Mogelijke afkondigingstekst:

“Daar zat geen woord Spaans bij, of Turks, dit prachtige onschuldige Klaasliedje, niets aan toe te voegen”. 

© 2025 Toon van der AA